مجله تحلیل گفتمان ادبی

مجله تحلیل گفتمان ادبی

در یک نگاه کلی می توان گفت از دو منظر به ادبیات نگریسته می شود یکی منظر نظری و دیگری منظر کاربردی. منظر نظری، نگاهی ذات گرایانه به ادبیات دارد مانند رویکردهای فلسفی به ادبیات و از منظر کاربردی، ادبیات در کاربرد معنا پیدا می کند. در این تلقی، ادبیات در نسبت با جامعه سنجیده می شود. اکثر نشریات کشوری در حوزه ادبیات، با نگاه مظری به ادبیات نگاه می کنند اگر چه در تناسب با متن، تحلیل می کنند. یکی از مصداق های نگاه کاربردی به ادبیات، نگاه گفتمانی آن است. چنین نظری اگر چه به شکل پراکنده در مجلات مختلف دیده می شود هیچگاه به شکل کامل و یکدست در نشریه ای جداگانه تبیین نشده است. غرض از تحلیل گفتمان ادبی، بررسی ادبیات تحت تاثیر پارادایم و با تکیه بر بافت است که در آن مناسبات قدرت، ایدئولوژی، مشروعیت بخشی و مشروعیت زدایی و هرگونه مواجهه با دیگری به مثابه شکلی از تعامل بررسی می شود. به عبارتی دیگر، تحلیل گفتمان ادبی، کاربردشناسی ادبیات است.

ماهیت کار پژوهش اگر چه توصیفی هم باشد بر تحلیل استوار است. واژه گفتمان می خواهد نشان دهد که ادبیات برساخته ای اجتماعی و فرهنگی است که در مقام یک رسانه عمل می کند و خود نیز از مناسبات تعامل اجتماعی و نیروهای تقابلی آن در قالب انواع مواجهه (حذف، جذب و حفظ) سامان یافته است. منظور از ادبی هم این است که تحلیل گفتمان در بستر ادبیات (چه سنتی و معاصر) بررسی می شود. بنابراین، این عنوان بنابر ضرورت مساله و ادعایی که نشریه در پی دستیابی به آن است و نیز تکراری نبودن، انتخاب شده است.

به منظور ارتقای نقد و نظریه ادبی و ترویج رویکردهای علمی در زمینه تحلیل گفتمان ادبی، هرگونه مقاله ای که به بسط تئوریک نظریه های ادبی و پژوهش های انتقادی در حوزه تحلیل گفتمان ادبی و با استفاده از متون ادبی نوشته شود و از ارزش علمی و پژوهشی لازم برخوردار باشد، برای بررسی و احتمالا چاپ در مجله پذیرفته خواهد شد. هیات تحریریه در رد یا قبول و نیز اصلاح مقالات آزاد است.

اهداف:

بازخوانی نسبت ادبیات و جامعه
تبیین جایگاه ادبیات در مقام یک رسانه
نشان دادن ادبیات به مثابه محملی برای نزاع های گفتمانی حاکم بر جامعه
تبیین نظم تولید و رواج دانایی و قدرت وابسته به آن در بستر تاریخ ادبی
نقش ادبیات در حضور و غیاب ارزش ها و قراردادهای اجتماعی